(pęd drzewa)

См. также в других словарях:

• pień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. pnia; lm D. pni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wieloletni pęd drzewa o zdrewniałych tkankach i zgrubiałej korze osiągający zwykle duże rozmiary, łączący koronę z korzeniami,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gałąź — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. gałąźłęzi; lm M. gałąźłęzie, N. gałąźłęziami || gałąźłęźmi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} boczny, zdrewniały pęd drzewa; konar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gruba, uschnięta gałąź.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• drzewo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. drzewowie {{/stl 8}}{{stl 7}} duża roślina wieloletnia, mająca wyraźnie wykształcony pęd główny zwany pniem, z którego w pewnej wysokości nad ziemią wyrastają gałęzie z liśćmi lub igliwiem : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wilk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ssak drapieżny należący do psowatych, o masywnej budowie ciała i płowej sierści; jest zwierzęciem koczowniczym, poluje głównie nocą, zimą łączy się w …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dzik — m III, DB. a, N. dzikkiem; lm M. i, D. ów 1. «Sus scrofa, zwierzę z rodziny świń, o wydłużonej głowie zakończonej ryjem uzbrojonym w kły, o sierści szczeciniastej, brunatnoszarej; żyje w stadach, w Polsce pospolity, ceniony w łowiectwie ze… …   Słownik języka polskiego

• gałąź — ż V, DCMs. gałąźłęzi; lm M. gałąźłęzie, D. gałąźłęzi, N. gałąźłęziami a. gałąźłęźmi 1. «pęd wyrastający z pnia drzewa; konar, odrośl» Gałąź świerkowa. Rosochata gałąź. Gałąź dębu. Ułamać gałąź. Wiatr porusza gałęziami. ◊ Pójść na gałąź, skończyć… …   Słownik języka polskiego

• odrost — m IV, D. u, Ms. odrostoście; lm M. y 1. ogr. «pęd roślin drzewiastych, wyrastający głównie w dolnej części pnia lub z korzenia, np. po ścięciu drzewa» 2. łow. «odgałęzienie o długości ponad 2 cm w porożu jelenia, daniela i kozła» 3. roln.… …   Słownik języka polskiego

• tarczka — ż III, CMs. tarczkaczce; lm D. tarczkaczek 1. bot. «część zarodka nasienia przylegająca do bielma, spełniająca ważne funkcje fizjologiczne w czasie kiełkowania ziarna» 2. ogr. «kawałek kory ściętej razem z pączkiem (oczkiem) w celu… …   Słownik języka polskiego

• dzik — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} ssak należący do rodziny świń, pokryty brunatnoszarą szczeciną; jego głowa zakończona jest ryjem (u samca z wystającymi dużymi kłami); wszystkożerny, żyje stadnie w lasach Eurazji i płn.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień